Kraul, styl grzbietowy, motylkowy oraz styl klasyczny, znany również jako żabka, to główne style pływackie. Aby je opanować należy zrozumieć i nauczyć się odpowiedniej techniki, co jest najłatwiejsze do osiągnięcia pod okiem wykwalifikowanego instruktora. Nauka samodzielna może prowadzić do powstania złych nawyków, które na dłuższą metę mogą zaszkodzić kręgosłupowi, zamiast go wzmocnić. Przeczytaj nasz artykuł i poznaj najpopularniejsze style pływackie oraz ich technikę!
Pływanie kraulem
Kraul jest najszybszą techniką pływacką, charakteryzującą się minimalnym oporem wody dzięki aerodynamicznym ułożeniu ciała. Nauka tego stylu jest jednak skomplikowana, wymaga szczegółowego opanowania techniki, w której istotną rolę odgrywa praca ramion i płaskość ciała.
Jak pływać kraulem? Zanurzanie rąk pod właściwym kątem jest szczególnie trudne dla początkujących pływaków. Sposób, w jaki ręce wchodzą i wychodzą z wody, ma decydujący wpływ na prędkość pływania (dla przykładu, nogi odpowiadają tylko za 30% uzyskanej prędkości, pozostałe 70% zależy od rąk). Koordynowanie ruchów ciała z oddechem jest innym wyzwaniem, zwłaszcza że ten styl wymaga częściowego zanurzenia głowy pod wodą.
Brak kontaktu wzrokowego z otoczeniem może powodować napięcie mięśni u mniej doświadczonych pływaków, co utrudnia utrzymanie równowagi. Dlatego zaleca się nauczenie się nurkowania przed próbą opanowania stylu kraul, co pomoże w poprawie orientacji i zwiększy komfort podczas przebywania pod wodą.
Styl klasyczny (żabka)
Styl klasyczny w pływaniu, czyli popularna żabka jest najczęściej wybieranym przez pływaków-amatorów, chociaż sposób jego wykonywania często odbiega od prawidłowej techniki klasycznej.
W poprawnym wykonywaniu żabki, głowa powinna być zanurzana i wynurzana, a nie stale uniesiona. Ruchy rąk powinny być bardziej wyważone – podczas wynurzania ramiona powinny być blisko ciała, ale nie wyżej niż na wysokość barków, co umożliwia łatwiejsze wypchnięcie się z wody do zaczerpnięcia powietrza. Następnie, szybkie wyprostowanie rąk powoduje ponowne zanurzenie ciała. Praca nóg ma swoją specyfikę – nie powinniśmy maksymalnie rozszerzać kolan na boki, zamiast tego wykonujemy delikatny rozkrok, pociągamy stopy w kierunku pośladków i kierujemy je lekko ku górze, a nie na boki. Styl żabka jest odpowiedni dla osób, które chcą poprzez pływanie wzmacniać mięśnie całego ciała, pod warunkiem, że jest to prawidłowa technika pływania, która nie obciąża odcinka szyjnego i lędźwiowego kręgosłupa. Poprawnie wykonany styl żabka umożliwia efektywne rozwijanie mięśni klatki piersiowej, a także w mniejszym stopniu angażuje mięśnie grzbietu.
Nieodpowiednia technika pływania, zwana żabką dyrektorską, krajoznawczą lub obserwatorką, w której głowa niezmiennie jest ponad powierzchnią wody, może prowadzić do problemów zdrowotnych. Praktyka tego stylu pływania może zwiększyć ryzyko przeciążeń i degeneracji kręgów szyjnych, które mogą prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak bóle karku, migreny, drętwienie rąk i zawroty głowy. Żabka dyrektorska wpływa również niekorzystnie na odcinek lędźwiowy kręgosłupa, powodując nienaturalne zgięcie i ciągłe napięcie w dolnej części pleców. Z uwagi na te ryzyka, lepszym wyborem jest styl grzbietowy, który jest nie tylko łatwy do nauczenia, ale również najzdrowszy dla kręgosłupa.
Styl grzbietowy – pływanie na plecach
Styl grzbietowy jest wyjątkowo łagodny dla pleców, jednocześnie efektywnie wzmacniając mięśnie wokół kręgosłupa. Z tego powodu, jest często zalecany osobom doświadczającym problemów z bólem pleców.
Pływak, wykorzystując ten styl, leży na wodzie płasko, twarzą w górę, co ułatwia swobodne oddychanie. Największą rolę w napędzaniu ciała do przodu odgrywają tu ramiona – wykonywane są nimi naprzemiennych ruchy, gdzie raz prawe, raz lewe ramię przechodzi nad powierzchnią wody. W momencie zanurzania, ramię powinno być jak najbardziej wyprostowane, a pod wodą powinno zgiąć się pod kątem około 90-110 stopni na zewnątrz.
Nogi również pracują naprzemiennie – kiedy jedna noga robi ruch do góry, druga, wykonująca ruch do dołu, jest jak najbardziej wyprostowana (zaleca się nawet lekki przeprost). Stopy powinny być rozluźnione, a głowa powinna leżeć płasko na wodzie, co nadaje ciału kształt hydrodynamiczny.
Podczas pływania stylem grzbietowym, ważne jest, aby utrzymać biodra na wypchniętej pozycji (co zwiększa efektywność pracy nóg). Tors powinien się delikatnie obracać w momencie zanurzania ręki w wodzie – na przykład, przy zanurzaniu prawego ramienia, zaleca się lekką rotację ciała w prawo. Dowiedz się więcej na ten temat z artykułu jak pływać grzbietem!
Styl motylkowy
Technika pływania stylem motylkowym, zwana również delfinem, zalicza się do najbardziej skomplikowanych i wymaga idealnej koordynacji, siły i precyzji. Tylko nieliczni amatorzy decydują się na tę formę pływania, podczas gdy dla doświadczonych pływaków jest to atrakcyjne wyzwanie.
Pomimo że inne style pływania są powszechnie znane od wieków, motylek został odkryty dopiero w 1935 roku przez fizyka Volneya Wilsona, który oparł go na obserwacji ruchów ryb. Wilson zwyciężył w kwalifikacjach olimpijskich pływając stylem delfina (jest to drugi najszybszy styl pływacki po kraulu), ale został zdyskwalifikowany z powodu nieznanej wtedy techniki. Oficjalny status konkurencji olimpijskiej styl motylkowy uzyskał dopiero w 1956 roku.
Jak pływać motylkiem? Nauka pływania tym stylem rozpoczyna się od zrozumienia „falującego” ruchu ciała, w którym głowa, klatka piersiowa, biodra i nogi poruszają się w harmonijnym ruchu, napędzając całe ciało do przodu. Następnie doskonalone są ruchy rąk, nóg i umiejętność prawidłowego oddychania. Bez pomocy doświadczonego trenera, opanowanie stylu motylkowego jest niemożliwe. Ponieważ proces nauki jest skomplikowany i wymaga wielu sesji treningowych, styl ten jest dedykowany dla ambitnych i doświadczonych pływaków.
Pływanie pieskiem
Styl pływania, często nazywany „pieskiem”, jest najprostszym i najstarszym sposobem poruszania się w wodzie, znany ludzkości od czasów starożytnych. Prawdopodobnie nasi przodkowie nauczyli się go, obserwując pływające zwierzęta.
„Piesek” jest szczególnie popularny wśród dzieci, które zaczynają swoją przygodę z pływaniem – jest intuicyjny i łatwy do opanowania. Technika ta polega na poruszaniu rękami w małych kółkach w górę i w dół, leżąc na wodzie brzuchem do dołu, a nogi wykonują ruchy nożycowe.
Pomimo że jest to styl mniej praktyczny i wolniejszy, jego płynność i brak konieczności wynurzania kończyn z wody sprawia, że jest często wykorzystywany w wojsku jako cichy sposób pływania, idealny do skradania się.
Styl dowolny i zmienny
Terminy „styl dowolny” i „styl zmienny” w pływaniu sportowym nie odnoszą się do specyficznych technik pływackich, ale są używane podczas zawodów. „Styl dowolny” to konkurencja, gdzie pływak ma możliwość wyboru dowolnej techniki, z wyjątkiem żabki, grzbietu i motylka.
Powszechne jest stosowanie kraula, jako najszybszego stylu. Teoretycznie, może to być jakakolwiek technika pływacka, pod warunkiem, że pływak nie chodzi po dnie, nie nurkuje na więcej niż 15 metrów i nie korzysta z dodatkowych urządzeń zwiększających prędkość, wytrzymałość itp.
Z kolei „styl zmienny” to konkurencja, w której pływacy mają po kolei wykonywać styl motylkowy, grzbietowy, klasyczny i dowolny (ta kolejność dotyczy wyścigów indywidualnych, ale jest nieco różna w przypadku sztafet). Zawody w stylu zmiennym są organizowane na dystansach 100, 200 i 400 m. Styl zmienny jest dyscypliną olimpijską. Podczas Olimpiady są typowane m.in wyniki zawodów pływackich, typy bukmacherskie SPORT BETFAN.
